به چه مانند کنم در همه آفاق تو را / هر چه در ذهن من آمد تو از آن خوب تری . . .
یک صندلی خالی کنار رویاهام از آن توست بنشینی یا بروی ، دوستت دارم . . .
حمد میگویم خدای مهربان / خالق و سازنده این مکان
آفریده این زمین و آسمان / کائنات و جمله موجود آن . . .
دل های بزرگ و احساس های بلند ، عشق های زیبا و پر شکوه می آفرینند
که جان دادن در کنارش آرزوئی شور انگیز است ، اما کدامین معشوق مخاطب راستین
چنین معشوقی خواهد بود و او فقط خداوند است . . .